Voor of tegen Celine en andere spraakmakende momenten van de Parijse modeweek

In Parijs eindigde dinsdagavond de modeweek. Die duurde dit seizoen negen dagen, een dag langer dan in maart. Van de hetze rond Celine tot een sterke Louis Vuitton-show: ontdek een aantal van onze meest memorabele momenten.

Hedi Slimane zaaide tweedracht

Er werd heel, heel, heel, héél erg uitgekeken naar het debuut van Hedi Slimane bij Celine, voortaan zonder accent. Zou Slimane rekening houden met het erfgoed van Phoebe Philo, die het voorbije decennium haar stempel drukte op het Franse huis? Natuurlijk niet. Slimane doet Slimane.

Dat was al duidelijk toen we de zaal binnenkwamen: een reusachtige constructie voor de koepel van Les Invalides, waar Napoleon begraven ligt.

De donkere tent leek als twee druppels water op de locaties die Slimane in het verleden voor Dior Homme en Saint Laurent liet bouwen. Zelfs de lange banken waarop we plaatsnamen, waren identiek. De geluidsinstallatie was indrukwekkend, zoals gewoonlijk, en de show opende met een door Slimane ontworpen kinetische sculptuur van draaiende kubussen van spiegelglas, eveneens herkenbaar voor wie er vroeger ook bij was. Na enkele minuten verscheen een model in de sculptuur, als een danseres in een muziekdoos. Ze werd met een hydraulische lift naar beneden gebracht, en stormde aan sneltempo over de catwalk. Net zoals de modellen van Saint Laurent.

En de kleren? Die hadden we eigenlijk ook al gezien. De stijl was lichtjes geëvolueerd: minder LA, meer Parijs; minder punk, meer new wave. Celine is een merknaam, een lege schelp. Michael Kors heeft er zijn ding mee gedaan, Phoebe Philo dito. En nu drukt Slimane zijn stempel. Had die beter zijn eigen merk gekregen? Misschien. Maar een geheel nieuw bedrijf uit de grond stampen vergt immens veel middelen, en is ook niet zonder risico.

Wat als de ontwerper na enkele seizoenen opstapt? Of doorslaat?

De modecritici waren niet mals voor Slimane, maar de collectie wordt vast een commercieel succes. De echte vraag is wat er nu met Saint Laurent gebeurt: dat merk teert onder Anthony Vaccarello nog altijd op de esthetiek van Slimane. En zeker de mannenmode is er de voorbije jaren op achteruit gegaan. Wie wint de match?

Dior gaf een balletvoorstelling

Maria Grazia Chiuri liet een reusachtige tijdelijke constructie bouwen op de koersvelden van de hippodroom van Longchamp, ver van de bewoonde wereld in het Bois de Boulogne. In het bos scheen de zon, in de tent was het net als bij Celine akelig donker. Chiuri liet zich inspireren door dans, en ze bestelde een performance bij de choreografe Sharon Eyal. De dansers waren beter belicht dan de modellen, alsof de kleren er niet echt toe deden. Er zaten nochtans mooie silhouetten tussen, waaronder een reeks jurken in tie-dye en acid-wash jeans. Dat gezegd: Acne Studios heeft voor zomer 2019 eveneens een collectie met dansthema, en die is toch iets moderner.

Courrèges maakte een goede beurt

Het Franse label veranderde onlangs van eigenaars, en vond met de vooralsnog onbekende Yolanda Zobel een uitstekende ontwerper. Haar voorgangers slaagden er niet in om Courrèges opnieuw relevant te maken. Zobel showde in het vlaggenschip van Courrèges voor een rechtstaand publiek. Haar debuutcollectie bracht het space age erfgoed van de couturier terug up to date.

Martin Margiela pleitte voor diversiteit

De show begon met een filmpje waarin Hanne Gaby, Teddy Quinlivan, Princess Nokia en Willow Smith hun mening gaven over gender en seksualiteit. De esthetiek, in afgelikt zwart/wit, leek verwant aan de campagnes van Calvin Klein voor cK One, en ook dit bleek een reclamefilmpje, nota bene van dezelfde art director, Fabien Baron, voor een nieuwe geur van Margiela.

360

Is het cynisch om met het thema van diversiteit parfum te verkopen? Ja, maar: liever een pleidooi voor verdraagzaamheid dan een geur die zit verpakt in een simili-handgranaat. En de collectie? Die ging ook over gender. De vrouwenkleren werden grotendeels door jongens gedragen.

Jacquemus reisde naar Italië

Of tenminste, naar de Italiaanse ambassade, waar hij in de tuin een serenade bracht aan de Riviera. Vooral zijn reusachtige strandtassen maakten indruk.

Comme des Garçons liet zich inspireren door Kim Kardashian

Rei Kawakubo had, zoals wel vaker, de meest radicale collectie van het seizoen, met gigantische bulten op de heupen, de billen of de buik. De opvallendste print was een monogram met Comme des Garçons-logo, en de sneakers waren van Nike. Kawakubo toonde de voorbije jaren nog bijna alleen sculpturen op de catwalk. Nu lijkt ze zich opnieuw in kleren te interesseren. Dat is goed nieuws.

Dries Van Noten sublimeerde werkkledij

Van Noten combineerde workwear met zijn eigen interpretatie van couture, in wit, fel geel en dito blauw, met hier en daar een poppy bloemenprint. Na enkele relatief doorsnee shows van Van Noten was dit opnieuw een schot in de roos.

Sonia Rykiel kreeg een straat

Of beter gezegd: de middenberm van avenue Raspail waar elke week een biologische markt plaatsvindt. De Allée Sonia Rykiel, de eerste naar een modeontwerper genaamde straat werd officieel ingehuldigd door de Parijse burgemeester Annie Hidalgo en dochter Nathalie Rykiel.

Giddy Up en Kwaidan Editions debuteerden met overtuiging

Beide labels hebben roots in Antwerpen. Giddy Up is het nieuwe merk van Mikio Sakabe, afgestudeerd van de academie in hetzelfde jaar als Demna Gvsalia, en is gespecialiseerd in 3D-gedrukte sneakers. Die werden gelanceerd met een volwaardigde show. De kleren waren even futuristisch als de schoenen, maar worden pas in een later stadium verder ontwikkkeld. Kwaidan Editions is opgericht door het in Londen gevestigde echtpaar Hung La en Léa Dickely, die elkaar leerden kennen aan de Academie van Antwerpen. Voor hun show in de door David Lynch ingerichte club Silencio werkten ze samen met de Franse kunstenaar Dominique Gonzalez-Foerster en muzikant Perez.

Gucci liet Jane Birkin zingen

Gucci showde in de legendarische discotheek Le Palace, waar Hedi Slimane enkele weken geleden zijn verjaardag vierde. We waren niet uitgenodigd, maar we gingen achteraf wel kijken naar de collectie in de showroom. Ontwerper Alessandro Michele verrast niet echt meer, maar wie anders komt weg met de combinatie van Dolly Parton (op de rug van een jeansjasje), jockstraps, en accessoires met vliegende varkentjes?

Off-White had supermodellen en atleten

Virgil Abloh transformeerde een oude garage tot een atletiekpiste, en liet supermodellen opdraven naast sportkampioenen, onder wie Nafi Thiam. De collectie was eigenlijk één grote collab met Nike. Abloh vond niets nieuws uit (een top gemaakt met sokken van Nike), maar blijkt wel veel overtuigender met sportswear dan met zijn eerdere pogingen tot Frans geïnspireerde damesmode.

Thom Browne nam zijn publiek mee naar zee

Net als Karl Lagerfeld bij Chanel. De kleren waren absoluut adembenemend. Maar de show riep ook vragen op: sommige meisjes strompelden met Hannibal Lecter-maskers over de catwalk, de armen vastgebonden, op ongemakkelijke schoenen. En dat was pijnlijk om naar te kijken.

Louis Vuitton sloot het seizoen

Louis Vuitton mocht Paris Fashion Week afsluiten met de vernissage van een tentoonstelling van Egon Schiele en Jean-Michel Basquiat, die beiden op hun 28ste zijn gestorven, en met de beste show van Nicolas Ghesquière in zijn vijf jaar bij het label. Ghesquière, die carrière maakte bij Balenciaga, leek terug te grijpen naar het erfgoed van de couturier, met opvallende mouwen en een bijzonder mooie, bolvormige mantel in wit rubber.

Daartussen: eightiesprints met een hoog tutti-frutti gehalte, en details die zowel naar science fiction als naar de middeleeuwen leken te verwijzen. Een van de sterkste shows van de afgelopen modeweken.