Vanaf 2019 verplicht Frankrijk haar grote modehuizen om onverkochte kleding te recycleren of te schenken aan een goed doel. Zo boycot het land de wegwerpcultuur in de kledingsector en moedigt het een circulaire economie aan. Iets waar België een voorbeeld aan kan nemen?
Kleding die tijdens het seizoen niet verkocht wordt, verdient een tweede kans tijdens de solden. Maar de kledingstukken die na de koopjes in de rekken blijven hangen, worden meestal naar de vuilnisbelt of een verbrandingsoven verbannen. Het gaat om tonnen textiel. Van poepchique mantelpakjes van een of ander vooraanstaand merk tot enkele goedkope onderbroeken van de Primark, in Frankrijk komt alle kledingoverschot binnenkort bij een liefdadigheidsorganisatie terecht. Of wordt het gerecycleerd.
Eerder besliste Frankrijk al om voedselverspilling tegen te gaan door de Franse supermarktketens regels op te leggen. Zo worden warenhuizen bestraft wanneer ze voedsel weggooien. In plaats daarvan wordt het bijvoorbeeld geschonken aan voedselbanken. Hetzelfde zal gelden voor kledingketens.
Herbruikbaarheid maximaliseren
Door circulaire economie of kringloopeconomie -waarbij de herbruikbaarheid van producten wordt gemaximaliseerd- aan te moedigen, wil Frans president Emmanuel Macron een einde maken aan de immense afvalberg en de slechte reputatie van de kledingbranche. Vooral tweedehandskledij is behoorlijk milieuvriendelijk. Tenslotte vindt er daar geen tweede productieproces plaats waardoor het schenken van kledingoverschot een goede oplossing is. Het recyclageproces kost wel wat energie, maar de milieu-impact van gerecycleerde stoffen ligt nog steeds lager dan die van nieuwe kleding.
Polyester
Door kringloopeconomie aan te moedigen, wil president Macron een einde maken aan de immense afvalberg en de slechte reputatie van de kledingbranche.
Hoewel het een eerste stap in de goede richting is, biedt de kringloopeconomie niet meteen een oplossing voor de vervuilende kledingindustrie. De overproductie wordt niet bij de kern aangepakt en het gebruik van bepaalde vervuilende kunststoffen zal verder worden opgevoerd. Zo zullen enkele modehuizen het gebruik van polyester, een recycleerbare kunststof die ook in PET-flessen wordt gebruikt, tegen 2030 verdubbelen. Polyester is met China als grootste producent al behoorlijk populair voor de kledingindustrie omwille van de lage prijs, mogelijkheden in kleur en natuurlijke voeling. Maar duurzaam is het stofje niet.
De kunststof scoort lager dan katoen wat waterverbruik betreft, maar vergt heel wat energie en vereist grote hoeveelheden ruwe olie. Daardoor is het goed voor een behoorlijk grote CO2-uitstoot. Verder vrezen organisaties zoals Greenpeace dat het opvoeren van polyester in de mode-industrie het gebruik van plastic goedpraat omdat plastic flessen tot polyester gerecycleerd kunnen worden.
Eerlijk is in de mode
Ook andere wantoestanden in de kledingindustrie worden door de kringloopeconomie over het hoofd gezien. Textielarbeiders in Aziatische en Zuid-Amerikaanse landen werken nog steeds voor een hongerloon en onder schrijnende omstandigheden. Daar reiken apps zoals de Fair Fashion App, die zogenaamde eerlijke merken opsommen, een goede oplossing aan.
Fair Fashion apps
Enkele kledingketens gaan zelf op zoek naar oplossingen om overproductie tegen te gaan. Zo zijn er Nederlandse kledingwinkels die hun aanbod aanpassen aan de vraag. Ze bestellen bijvoorbeeld vooral populaire stuks bij. Minder populaire broeken, rokjes, shorts en andere kledingstukken worden naar een winkel gebracht waar men de stuks wel kan smaken.
Verder hecht de consument zelf meer aandacht aan duurzame kledij. Dat doet hij bijvoorbeeld met enkele handige apps zoals Rank a Brand, Eco Goodies en Mode voor Morgen, die de duurzaamheid van een modelabel in kaart brengen. Die apps houden onder andere rekening met het gebruik van milieuvriendelijke materialen en de CO2-uitstoot. Bovendien oefenen de organisaties (en ontwikkelaars van de applicaties) enige druk uit bij zowel de consument als bij merken waardoor ze allicht een grotere impact hebben op de vervuilende kledingindustrie. Ze kaarten alvast kinderarbeid en oneerlijke lonen voor arbeiders aan waar de kringloopeconomie dat niet doet.
Kortom, recyclage en hergebruik van kledij zijn een goed alternatief voor de brandovens, een oplossing voor de grote kledingberg zijn ze niet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
