Bloot op de plank: transparant, wie durft?

Transparante blouses en jurken zijn alomtegenwoordig op de catwalk. Maar is er wel iemand die ze draagt?

Je hebt ze ongetwijfeld al gespot op de rode loper: celebrity’s in jurken die nauwelijks iets aan de verbeelding overlaten. Kate Moss had een tijdje een patent op doorkijkstofjes, maar de jongste jaren zijn het vooral supersterren als Rihanna en Beyoncé die er geen graten in zien. Laten we wel wezen: daar is volstrekt niets op tegen – niks mis met tonen wat je hebt, ook al is het niet altijd even stijlvol. Alleen: het aantal vrouwen dat het aandurft om gekleed te gaan in een transparante blouse, laat staan in een transparante jurk, blijft zo goed als nul, of dat blijkt alleszins uit het straatbeeld.

Het is met kleding een beetje zoals met flirten: wie openlijk zegt wat hij of zij wil, loopt een reële kans op een blauwtje. Doseren is met andere woorden noodzakelijk. Hetzelfde gaat op voor onze garderobe: wie meteen al zijn of haar troeven uitspeelt, houdt nog weinig over in het subtiele verleidingsspel waar we allemaal zo dol op zijn. Daarom laten veel vrouwen zich liever alleen in de slaapkamer bewonderen, en niet op straat door willekeurige passanten.

Bloot in een flits

Het was het Italiaanse Missoni dat midden jaren zestig ongewild de transparante trend lanceerde. Toenmalig ontwerpster Rosita Missoni vond het maar niks dat de beha’s van de modellen zichtbaar waren onder de flinterdunne jurken, dus vroeg ze hen voorzichtig om hun lingerie uit te trekken. Waar ze niet op gerekend had, was dat er door de flitsen van de fotografen plots heel wat meer dan bedoeld te zien was. Een ongelukje, maar de pers sprong er uiteraard gretig op. Transparante mode was een feit. Niet veel later, in 1968, het jaar waarin de revolutie door Parijs raasde, presenteerde Yves Saint Laurent een aantal transparante blouses die voor het nodige schandaal zorgden. In Londen gebeurde hetzelfde bij ontwerper Ossie Clark. Sindsdien hebben alle grote labels tijdens het zomerseizoen wel één of meerdere transparante stuks.

Deze zomer lijken zowat alle ontwerpers uit hetzelfde halfblote vaatje te tappen. Paco Rabanne pakt uit met transparante oversized blouses, Jil Sander probeert te overtuigen met ruim zittende broekpakken die weinig aan de verbeelding overlaten, en bij Christian Dior ontwaarden we doorkijkjurken waarvan de plissés nog het een en ander konden bedekken, maar waar toch nog genoeg zichtbaar was om de term risqué te gebruiken.

Het juiste lichaam

‘Niemand – behalve misschien jonge meisjes wanneer ze uitgaan – draagt transparant zonder iets eronder’, zegt styliste Linda Van Waesberge. ‘Zelf heb ik heel wat onderjurken voor wanneer ik iets transparants draag. Dries Van Noten heeft jaren geleden magnifieke jurken en rokken in voile uitgebracht, maar hij had er wel zijden onderjurkjes bij gemaakt. En zo hoort het.’

Vraag is natuurlijk waarom ontwerpers een trend willen lanceren waarvan ze weten dat geen hond die zal dragen, op die paar beroemdheden na dan. In de eerste plaats doen ze het wellicht omdat ze weten dat een beetje schandaal altijd wel de nodige reacties teweegbrengt in de pers, wat mooie reclame is voor het merk. Los daarvan doen ze het allicht ook omdat een vleugje transparantie gewoon mooi oogt. ‘Het is inderdaad altijd mooi’, zegt Linda Van Waesberge. ‘Het is vloeiend, het beweegt mooi en het is flatterend als je er het juiste lichaam voor hebt.’

Wat waarschijnlijk ook meespeelt in de voorkeur voor transparantie, is het simpele feit dat een defilé niet verward mag worden met een garderobe: niet alles wat op de catwalk te zien is, gaat immers in productie. Een aantal stuks zijn overigens precies om die reden ontworpen. Het zijn letterlijk showstukken die slechts één bedoeling hebben: de boel een beetje pimpen. Bovendien worden op een defilé de trends overdreven in de kijker gezet, zodat iedereen doorheeft wat we mogen verwachten. Die volledig transparante blouse van op de catwalk zal er in de boetieks met andere woorden een heel stuk zediger uitzien. En dus hoef je echt niet te panikeren bij zoveel bloot.