Upper & Taxi’s in Gent: retro vleeskantine én fine dining garage

Twee belevingsrestaurants, compleet met cocktailbar en cigar lounge, onder één dak: Upper & Taxi’s bieden keuzemogelijkheid. (***)

Boven aan de trap wacht een ruwe vleeskantine, de begane grond is er voor fine dining zonder stijfdeftige stijlvereisten. Kostuum of jeans: je wordt op dezelfde vlotte manier bediend. Het gebouw – ooit een garage voor taxi’s – kreeg een eclectische inrichting. Daarbij werd gebruikgemaakt van de rebelse fresco’s van de getalenteerde Gentse straatartiest Musketon. Zijn bijna kerkelijke muurschilderingen werden aangevuld met antieke tapijten en oude werkbanken.

Een belangrijke troef van de restaurants is hun ligging: aan de rand van de stad, op wandelafstand van Parking Zuid. Initiatiefnemer is Geert De Paepe, die in Gent het hotel 1898 The Post onder zijn vleugels heeft en al vijftien jaar van een restaurant droomt. Hij ging in zee met chef Gilles Bogaert, die tot vorig jaar kookte in het Gentse restaurant J.E.F. Zijn smakelijke bereidingen stralen kracht en eenvoud uit. Biogroenten en -kruiden nemen een prominente plaats in.

De chefs smakelijke bereidingen stralen kracht en eenvoud uit. Biogroenten en -kruiden nemen een prominente plaats in

Wij bezochten de donkere vleeskerk met de goudkleurige hippietaferelen en werden verwelkomd met hummus met ansjovis en een cracker met puree van groene kruiden. We snoepten van een lekkere kroket van varkenspoot en eendenlever, gegarneerd met dragon, dille en poeder van kervel (13 euro). Maar we waren teleurgesteld in de slordig gepresenteerde, pezige tartaar van rund, eerst gekorst op de barbecue, gekoeld en met het mes à la minute grof gehakt en gemengd met gebrande eidooier, gerookte sjalot en mayonaise met peper en look (15 euro).

Er waren twee hoofdgerechten waarin vlees regeerde. De gewenste garing werd vreemd genoeg niet gevraagd. 250 gram saignant gebraden, in repen gesneden en met grof zout bestrooide ribeye van Txogitxu-rund was smakelijk en vetarm (25 euro). 250 gram kalfsfilet Txogitxu was rood en sappig en had beet en smaak (23 euro). Erbij kozen we snijbonen met crème van eidooier en pistache (5 euro), pommes Pont-Neuf – grote blokken gepocheerde en in rundervet gefrituurde aardappel – met picklesmayonaise, (2 euro) en een prima bearnaise (3 euro).

Een perfecte dame blanche van op het moment gedraaid ijs met warme saus van drie originechocolades, traag vloeibare room en krokant van bittere chocolade was een waardige afsluiter van een smakelijke, nostalgisch getinte maaltijd. Wij dronken een glaasje Segreta Freghino als kersenrode biowijn bij de tartaar en een Domaine Lafage Narassa met gekonfijt fruit en zachte tannines bij het hoofd- gerecht (beide 6,50 euro). De rekening bedroeg zo’n 130 euro voor twee en dat was een billijk bedrag voor de geboden kwaliteit.