Zomeren in de Franse Alpen: ideaal voor zowel zenzoekers als sensatiefreaks

Zwemmen met een magisch uitzicht op de smeltende ijstoppen, paragliden boven de bergen of mediteren onder een waterval. De Franse Alpen zijn niet louter in de winter een mooie vakantiebestemming.

De gemiddelde vakantieganger zal de Franse Alpen dé ideale plek noemen om zijn skikunsten uit te oefenen. In de zomer zoekt hij liever andere oorden op. En dat terwijl het bergachtige landschap ook in de zomermaanden van alles te bieden heeft. Ik trok een aantal dagen naar de nieuwe Club Med Grand Massif in het Franse bergdorpje Samoëns dat ook buiten de winter haar deuren openzet voor de ideale vakantie.

Fabelachtige panorama’s

Op 1.600 meter boven de zeespiegel, op het plateau van Saix, ligt het complex met alle karakteristieken van een authentiek skidorp. Naast een gezellige sfeer en een fenomenaal panorama baadt het bij onze aankomst in zomerse temperaturen. Terwijl enkele gasten koele drankjes drinken en een verfrissende duik in het zwembad nemen, lijken de besneeuwde bergtoppen in de horizon haast een fata morgana.

Al is de sneeuw van de voorbije winter wel degelijk aan het smelten: tijdens een wandeling doorheen de natuurgebieden loop ik voorbij ijskoude, hemelsblauwe wateren. ‘Gesmolten ijs’, verduidelijkt de gids. ‘Het is ideaal om nu te raften, wakeboarden en kajakken.’ Buiten een houten brug is er geen spoor van menselijke bebouwing. De lucht is verfrissend en uiterst zuiver. Geen auto’s, vrachtwagens of snelwegen in de buurt te bespeuren. Het enige wat ik hoor zijn ritselende bomen, fluitende vogels, krakende takken en stromend water. ‘Straks kan je een paar otters spotten, als ze niet te verlegen zijn tenminste’, vertelt de gids. Aan het einde van de tocht bots ik tegen een haast surreëel panorama van watervallen en mediterende reizigers: een plek die in BBC-programma’s over verre landen lijkt te bestaan, en niet op een uur reizen van België. ‘Beter dan dit wordt het echt niet’, hoor ik een reiziger naast me zeggen. De Alpen hadden nog veel meer wonderen in petto, bleek later.

Voor adrenalinejunkies

Met een aantal paragliders van Club Med vertrek ik naar een bergtop vlak bij het hotel. ‘Heb je geen schrik? Je ziet er ongelooflijk rustig uit voor iemand die dit voor de eerste keer doet’, lacht de gids met wie ik straks de lucht in vlieg. Om eerlijk te zijn, heb ik geen idee van wat me te wachten staat. Hij vraagt me om samen van de bergtop af te rennen. Een aantal tellen later vliegen we hoog boven het plateau van Saix. Eerst op 1800 meter, dan op 1900 meter boven de zeespiegel.

Geen wonder dat mensen hiervan schrikken. Het gevoel dat mijn leven – letterlijk – aan een zijden draadje hangt, is niet eenvoudig om los te laten. Na me een tweetal minuten belachelijk hard vast te klampen aan een man die ik vijf minuten geleden ontmoette, kan ik eindelijk genieten van het adembenemende uitzicht dat uit een documentaire van National Geographic lijkt te komen. Twintig minuten later dalen we weer naar het stadje Samoëns dat onder onze voeten ligt. ‘Ik kan ook trucjes doen als je wilt. Meestal doe ik dat niet omdat mensen de eerste keer misselijk worden, maar jij duidelijk niet’, lacht mijn gids. Hij lijkt niet door te hebben dat ik zo misselijk ben als een krab.

Avontuurlijke activiteiten à volonté bij Club Med: mountainbiken, bergbeklimmen, raften en wakeboarden zijn slechts enkele van de tientallen extremere sporten die het vakantiecomplex aanbiedt. Wie daar geen nood aan heeft, kan vlak voor zonsondergang op een van de terrassen tot rust komen. De combinatie van een spectaculaire, paarsblauwe lucht en rustige achtergrondmuziek lijkt op een sprookjesscène. ’s Avonds wiegt de frisse berglucht je in slaap en ’s ochtends heb je geen nood aan een wekker: de voorbijlopende koeienbellen zorgen ervoor dat je met het juiste been uit bed stapt. En met een beetje geluk kan je een glimp opvangen van de rijzende zon boven het magistrale landschap.

Voor zenzoekers

Dat het resort welzijn zeer serieus neemt, ondervind ik tijdens een klein verwenhalfuurtje in het wellnessinstituut. Turkse hammams, body scrub-kamers, kappers, massageruimtes: het is een volledig uitgebouwd rustoord, en dat allemaal met een spectaculair uitzicht. De masseuse die mij onder handen neemt, weet hoe ze mij tot rust moet brengen. Na vijfentwintig minuten hardhandig gekneed te worden, krijg ik nog een complementaire gezichtsbehandeling met Carita-producten.

Ook de fan van het betere eten zit in Samoëns op het juiste adres. Op elk moment van de dag voorziet het complex een eetbuffet om van de geraffineerde Franse keuken te proeven: van heerlijke lokale kazen tot desserts om de vingers bij af te likken.

Hoe mooi alles ook lijkt, op ecologisch vlak heeft Club Med nog zeker wat bij te leren. Hoewel het resort in het bezit is van een Green Globe-certificaat, worden zo goed als propere borden telkens van onder je neus gepakt van zodra ze leeg zijn. Ook buiten het restaurant zijn er verschillende zaken voor verbetering vatbaar.

Behalve een onopvallend ‘wees zuinig met water’-kaartje, merk ik bitter weinig ecologische voornemens. Om nog maar te zwijgen over het excessief gebruik van plastic wegwerpbekers- en bordjes aan de bar, wegwerpslippers bij de spa, talrijke plastic flessen en de in plastic verpakte tussendoortjes die je aangeboden krijgt voor een wandeling. Ook de ambitie van CEO Henri Giscard d’Estaing om elk jaar een nieuw resort in de Alpen te openen is op zijn minst dubbel te noemen. Zo zouden meer mensen kunnen genieten van de schoonheid van de bergen. De vraag die ik me stel is echter hoe ongerept en intact de Alpen kunnen blijven met een vakantiecomplex aan elke bergtop.