Ontwerper en deejay Hiroshi Fujiwara: het orakel van de straatcultuur

Hiroshi Fujiwara © Moncler

Hij is ontwerper en deejay, een popcultureel fenomeen en een legende voor iedereen die van ver of dichtbij met streetwear heeft te maken, in Japan en ver erbuiten. Hiroshi Fujiwara over mode, muziek, de gitaren die hij voor Eric Clapton ontwierp en zijn 1357ste collab, of daaromtrent: een lijn voor het Genius project van Moncler.

Hiroshi Fujiwara verliet zijn Japanse platteland voor het eerst in 1982 – richting Londen. ‘Ik was achttien’, zegt hij, ‘en ik droomde van Londen sinds mijn dertiende. Ik was gefascineerd door punk. Die eerste keer ben ik drie maanden gebleven, een gigantisch avontuur. De punkperiode was net voorbij. De New Romantics waren aan zet, mensen als Boy George. Heel opwindend allemaal. Ik heb er enorm veel geleerd.’

Moncler x Hiroshi Fujiwara
Moncler x Hiroshi Fujiwara© Moncler

Japan is een land met strikte sociale regels. Oudere mensen hebben er alles voor het zeggen. In Europa voelde Fujiwara zich vrij: de kids in het vrije Westen trokken zich niets aan van regels. Anarchy In The UK, en zo.

Hij maakte al vroeg van zijn passies zijn beroep: hij schreef columns voor Popeye, het legendarische — en nog altijd essentiële — maandblad voor modebewuste ‘city boys’. Hij lanceerde zijn eigen streetwearlabels, Good Enough en Uniform Experiment, en een hiphopgroep, Tiny Panx. Hij opende winkels in een voormalig zwembad (The Pool) en in de ondergrondse parkeergarage van het intussen afgebroken hoofdkwartier van Sony in Tokyo (The Parking). In augustus volgt op dezelfde plek een nieuwe pop-up: Fujiwara’s herinterpretatie van de combini, de typisch Japanse convenience store. ‘Kom zeker langs als je op dat moment in de buurt bent’, zegt hij.

Met Fragment, zijn huidige label — logo: een dubbele bliksemschicht — heeft Fujiwara producten ontwikkeld voor onder meer Nike, Levi’s, Starbucks, Louis Vuitton, Off-White en Moncler. Zijn eerste capsulecollectie voor dat Italiaanse luxelabel is sinds deze week verkrijgbaar: Fujiwara, ondoordringbare zonnebril en lange haren, ontvangt ons achter de gesloten deuren van het vlaggenschip van Moncler in Firenze, enkele uren voor de drop.

Hij begon als deejay, niet lang na zijn reis naar Londen. ‘Malcolm McLaren (wijlen het genie achter de Sex Pistols en Bow Wow Wow, JB) had de hiphop naar Londen gebracht met zijn plaat Buffalo Gals, en hij zei “ga naar New York”. Londen is voorbij. In New York ging een nieuwe wereld voor me open. Het was de periode van Disco Fever (een legendarische club in de South Bronx, JB), van Afrika Bambaata, Grandmaster Flash, Run DMC.’

DJ Fujiwara geraakte in de ban van de rap, en nam de hip hop mee naar Japan, round the outside, round the outside.

Streetwear in Harajuku

‘In Tokyo was er op dat moment nog geen echte straatcultuur’, vertelt hij in Firenze. ‘Er was veel aandacht voor mode, maar dan eerder voor volwassen high-fashion labels, zoals Comme des Garçons. Voor de kids was er bijna niets.’ Het eerste populaire streetwearmerk in Japan was Stüssy, dat de skate-look uit Los Angeles exporteerde naar de steegjes van Harajuku. Fujiwara begon zijn eigen merk in 1989, met zijn goede vriend Sk8thing, een grafisch designer.

We combineerden punk, hip hop en streetwear. En zo begonnen we de zogenaamde Harajuku-scene.

‘Op een dag hadden we het idee om T-shirts te maken, en zo is Good Enough ontstaan. Ik bewonderde Comme des Garçons, maar ik was ook fan van Stüssy, en ik vond het interessant om die twee werelden te combineren.’ Het vervagen van grenzen, de toenadering van high en low, is nu alledaags, maar in de vroege nineties was dat nog redelijk ondenkbaar. Sk8thing werkte later voor onder meer Supreme en Billionaire Boys Club en is nu betrokken bij Cav Empt, met voorsprong een van de opwindendste streetwearmerken van het moment.

‘We deden alles met de hand. ’s Nachts bedrukten we de T-shirts, en ’s ochtends brachten we ze naar de winkel. We combineerden punk, hip hop en streetwear. En zo begonnen we de zogenaamde Harajuku-scene. In die wijk van Tokyo, vertelt Fujiwara, was er destijds weinig te beleven.

Moncler x Hiroshi Fujiwara
Moncler x Hiroshi Fujiwara© Moncler

‘Je kon er voor weinig geld een winkelpand huren. Op een dag zag ik een perfecte plek. Ik heb er mijn vrienden Nigo en Jun bijgehaald, en zij hebben in dat pand Nowhere geopend. And they did a great job.’

Nowhere ging de geschiedenis in als een van de invloedrijkste boetieks van de jaren negentig, een monument van de streetwear-geschiedenis. Nigo begon later A Bathing Ape, en Jun Takahashi Undercover.

‘Nigo, Junyo en ik brachten een lokale versie van streetwear. Als we surfkleren maakten, dan waren die noodzakelijk bestemd voor surfers, en idem dito voor skate. Die invloeden van hip hop en punk zag je niet noodzakelijk elders. Ik koester nog altijd enorm veel bewondering voor mijn vrienden.’

Het einde van de popcultuur

Hiroshi Fujiwara is er van overtuigd dat de popcultuur in de jaren negentig is opgehouden te bestaan. ‘In 2010 luisterde ik nog eens naar Nirvana, naar Lenny Kravitz, naar platen die op dat moment 25 jaar oud waren. En ik had niet de indruk dat die albums verouderd klonken. Ik vroeg een aantal jonge mensen wat zij ervan vonden, en ze waren het met mij eens. Als je in de nineties naar een album uit de seventies luisterde, dan hoorde je een verschil. Die muziek van twintig jaar eerder klonk verouderd. Maar als je vandaag iemand voor het eerst naar Massive Attack laat luisteren en erbij vertelt dat het een gloednieuw album is, dan gelooft die je meteen. Met kleren is het net hetzelfde: wat jij nu aan hebt, had je net zo goed in de nineties kunnen dragen.’

Wat jij nu aan hebt, had je net zo goed in de nineties kunnen dragen. Er is geen nostalgie meer, niets vergaat.

‘Wat denk jij?’ vraagt Fujiwara. ‘Ben je het met me eens?’ Ik zeg dat de kleren zelf misschien niet zoveel veranderd zijn, maar dat verder alles anders is. In de jaren negentig was mode minder mainstream. In 2018 is iedereen min or meer modebewust. En de mode heeft in zekere zin de plek van muziek overgenomen als dragend element van de popcultuur. Samengevat: de popcultuur is niet dood, alleen anders. En tegelijk: mijn regenjas van Ferragamo is vintage, en mijn sneakers zijn heruitgaves van een paar Mizuno’s uit 1998.

Fujiwara heeft een opmerkzaam oog. ‘Is dat een T-shirt van de Yomiuri Giants uit Tokyo?’ vraagt hij, een blik op het tweedehandse fluo-oranje t-shirt dat nochtans grotendeels verstopt zit onder mijn jas. ‘En je sneakers zijn ook Japans.’

‘Er is geen nostalgie meer’, besluit hij. ‘Vroeger verdwenen trends om vervolgens regelmatig terug te komen, maar tegenwoordig blijft alles altijd bestaan. Niets vergaat nog. Die golfbeweging is weg.’ Vindt hij dat jammer? ‘Het is niet goed en ook niet slecht. Het is gewoon zo.’

In zee (of eerder: op de skipiste) met Moncler

Fujiwara heeft zijn eigen, gerespecteerde label, Fragment, maar maakt niets zelf. ‘Good Enough is gestopt op het eind van de nineties. Ik heb toen besloten om niet langer zelf te produceren. Fragment werkt alleen voor anderen. Ik ga met mijn ideeën naar Undercover, naar Neighborhood, naar Louis Vuitton. Ik heb twee medewerkers, en dat volstaat.’

Collabs en capsulecollecties behoren tot de fundamenten van de mode in 2018. Fujiwara was een van de pioniers terzake. Wat zijn status als stijlgoeroe helpt te verklaren. ‘Mijn allereerste collab was er een met Porter Yoshida, het Japanse tassenmerk. Ik wilde voor Good Enough een tas maken, en ik droeg zelf altijd een Porter. Ik dacht toen: waarom vraag ik dat bedrijf niet gewoon om een tas voor Good Enough te produceren. Dat was in 1990.’

Moncler x Hiroshi Fujiwara
Moncler x Hiroshi Fujiwara© Moncler

Intussen werkt Porter met zowat iedereen, van Marni tot Adidas via Sacai. Hij voegt eraan toe dat hij er vroeg bij was, maar dat hij de collab niet heeft uitgevonden. ‘Ik herinner me mijn eerste keer in New York in 1982: ik liep voorbij Tiffany’s, de juwelierszaak. Ik kende die winkel alleen van de film, maar dat was het zowat. In de vitrine lag een Montblanc, een Rolex. Ik vond dat verrassend. Waarom zou een juweliersmerk producten van andere bedrijven verkopen. De verkoper zei dat Tiffany erkende dat Montblanc de allerbeste pennen maakte, en Rolex de beste horloges, en dat het dus evident was om zich daarmee te associëren. Ik vond dat een fantastisch idee.’

Zijn jongste collab is er een met donsjassenspecialist Moncler, dat eerder dit jaar zijn reguliere modelijnen (met Thom Browne voor mannen en Giambattista Valli voor vrouwen) stopzette, en nu mikt op capsulecollecties van acht verschillende ontwerpers.

De lijn van Fujiwara is de eerste die in de winkels ligt. ‘Ik kende Moncler niet zo goed. Ik had een gesprek met Remo Ruffini, de eigenaar, en hij bleek een grote fan te zijn van skiën en bergbeklimmen. Zelf ben ik heel erg into snowboarding, en dat zorgde meteen voor een zeker vertrouwen. Voor dit eerste seizoen wou ik vooral tonen wie ik ben en waar ik voor sta. De collectie voor volgende zomer, die we in september voorstellen, gaat al iets verder.’

Clapton was gefascineerd door streetwear en Japanse merken in het bijzonder.

En hoe dat nu precies zat met die gitaren voor Eric Clapton? ‘We zijn goede vrienden. Op een bepaald moment kregen we het idee om samen een gitaar te maken. Uiteindelijk hebben we drie of vier modellen ontwerpen, in samenwerking met fabrikant Martin Guitar.’

Hoe wordt een Japanse streetweargoeroe met een passie voor hiphop een vriend van Eric Clapton? Eenvoudig: ‘Clapton was gefascineerd door streetwear en Japanse merken in het bijzonder. Hij kwam regelmatig naar Tokyo, op zoek naar obscure labels. Zo hebben we elkaar leren kennen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content